بررسی اثر فرسودگی قیر بر روسازی آسفالتی

روسازی های آسفالتی در معرض عوامل مخرب زیادی قرار دارند و تحت تاثیر مجموعه این عوامل عمر مفید راه کاهش می یابد. شناسایی این پارامترها و بررسی مکانیسم اثرگذاری آنها بر عملکرد روسازی آسفالتی می-تواند به کند کردن روند تخریب روسازی ها کمک کند و بدین ترتیب عمر مفید راهها را افزایش دهد. فرسودگی قیر یکی از این عوامل است که در بروز تعدادی از خرابیهای روسازی آسفالتی نقش مهمی ایفا می کند. در این تحقیق با هدف بررسی تاثیر فرسودگی و پیرشدگی در قیر و آسفالت آزمایشهای متعددی انجام گرفته است. در ابتدا آزمایشهایی که فرسودگی را در آزمایشگاه شبیه سازی می کنند مطالعه شده و از بین آنها آزمایش rtfot برای شبیه سازی فرسودگی کوتاه مدت و آزمایش pav برای شبیه سازی فرسودگی بلندمدت انتخاب گردیدند. سپس برای بررسی تغییرات رفتار قیر در حین فرسودگی از آزمایش dsr استفاده شده و مدلی برای پیش بینی تغییرات مدول مرکب برشی ارائه گردیده است. در ادامه تحقیق، با استفاده از تصاویر توموگرافی کامپیوتری که توسط دستگاه سی.تی.اسکن از نمونه های قیر تهیه شده است، اقدام به بررسی تغییرات عدد هانسفیلد در اثر فرسودگی شده و این عدد بصورت تابعی از مدول مرکب برشی مدلسازی گردیده است. بر این اساس تغییرات عدد هانسفیلد در خمیر آسفالتی نیز بررسی شده است. در انتها با تهیه برشهای عمقی از نمونه های آسفالت با عمر یک تا هشت سال، با استفاده از دستگاه سی.تی.اسکن برای اولین بار، تغییر خصوصیات آسفالت در عمق روسازی مطالعه شده و مشخص گردید که تا چه عمقی تحت اثر فرسودگی قرار گرفته اند. درانتهای این تحقیق پارامتری بنام عمق موثر فرسودگی تعریف شده و در مورد نمونه های جمع آوری شده، مقدار آن تعیین گردید. مطالعات نشان داد که روسازی آسفالتی پس از سه سال تا عمق یک سانتیمتر تحت تاثیر فرسودگی قرار داشته و پس از هفت سال یک سانتیمتر بالایی سطح روسازی فرسوده شده و یک سانتیمتر زیر آن بصورت نیمه فرسوده در می آید.